Szymon, syn Grzegorza i Anny, urodził się około 1438-1440 roku w Lipnicy (obecnie Lipnica Murowana). Jego ojciec był piekarzem, głową średnio zamożnej rodziny, lecz wystarczająco zamożnej, aby wysłać syna na Akademię Krakowską w roku 1454. Szymon zapisał się na wydział nauk wyzwolonych, a Akademię ukończył w roku 1457 z tytułem bakałarza. W tym samym roku wstąpił do bernardynów. Po roku nowicjatu nasz święty rodak złożył śluby zakonne, po czym odbył studia teologiczne i po roku 1460 otrzymał święcenia kapłańskie.
Święty Lipniczanin musiał wyróżniać się spośród innych zakonników, skoro już w roku 1465 został wybrany gwardianem konwentu w Tarnowie. Dwa lata później, pełnił bardzo poważany urząd kaznodziei w Krakowie. Jego kazania znane były z jasności i mądrości. Dalsze życie Szymona było pełne sukcesów - w 1463 został kaznodzieją zakonnym i katedralnym w Krakowie - jak pierwszy z Braci Mniejszych.
Dzięki piastowanym stanowiskom, odbył w swym życiu pielgrzymki do Włoch i Ziemi Świętej. Odznaczał się szczególnym nabożeństwem do Imienia Jezus, nawracając przy tym rzesze grzeszników. Co więcej, swój surowy styl życia wieńczył jak najczęstszą adoracją Najświętszego Sakramentu i nieustanną modlitwą do Matki Bożej.
Święty prezbiter wsławił się szczególnie podczas szalejącej w Krakowie, w latach 80. XV wieku epidemii cholery. Wówczas, wraz ze swoimi współbraćmi z klasztoru bernardynów, otaczał chorych opieką i udzielał sakramentów. Wskutek zarażenia się od tych, którym posługiwał, Szymon z Lipnicy z pokorą znosił cierpienia choroby. Wyraził wtedy pragnienie, aby po śmierci pochowano go pod progiem kościoła, by wszyscy po nim deptali. 18 lipca 1482 roku, odszedł do Domu Ojca. Przekazy podają, że w chwili śmierci jego oczy utkwione były w znaku zbawienia - Krzyżu Chrystusa. Pochowano go wraz ze współbraćmi Tymoteuszem i Bernardynem, zmarłymi w opinii świętości, pod wielkim ołtarzem klasztoru.
Po śmierci Szymona z Lipnicy odnotowano ponad 370 łask i uzdrowień, a do miejsca pochówku zaczęły wyruszać pielgrzymki. Na podstawie specjalnego breve papieża Innocentego VIII, bł. Władysław z Gielniowa dokonał przeniesienia relikwii Szymona do osobnej kaplicy kościoła, co było uważane za formalną beatyfikację. Kult Sługi Bożego rozwijał się, lecz dopiero w 1685 roku bł. papież Innocenty IX beatyfikował Szymona. Kanonizacja odbyła się zaś 3 czerwca 2007 roku, a dokonał jej papież Benedykt XVI.
W ikonografii święty Szymon z Lipnicy przedstawiany jest jako głoszący kazanie, lub niosący Najświętszy Sakrament chorym wśród epidemii, a jego atrybutami są krzyż i bochen chleba. Wspomnienie liturgiczne przypada 18 lipca.
MODLITWA ZE ŚWIĘTYM SZYMONEM Z LIPNICY O USTANIE EPIDEMII
Usłysz z niebios, święty Szymonie, głos do ciebie wołających. Bądź naszym patronem u Boga Najwyższego. Oddalaj od nas nieszczęścia duszy i ciała i uproś nam u Niego, aby prowadził nas swoimi śladami do wiekuistej ojczyzny i abyśmy po śmierci mogli w niebie z Tobą i wszystkimi świętymi chwalić Boga w Trójcy Jedynego, któremu niech będzie cześć od wszystkiego stworzenia na wieki wieków. Amen.
Św. Szymonie, patronie chorych w czasie epidemii – módl się za nami.
źródła: brewiarz.pl, parlipnicam.tarnow.opoka.org.pl, diecezja.pl